Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sprawa otwarta

См. также в других словарях:

  • sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

  • sprawa — 1. Coś (jest) godne, warte lepszej sprawy «coś jest godne, warte lepszego potraktowania»: (...) projekt wart lepszej sprawy, musisz go koniecznie przedstawić na najbliższym zebraniu (...). Roz bezp 1997. 2. Jak sprawy stoją «jaka jest sytuacja,… …   Słownik frazeologiczny

  • kwestia otwarta — {{/stl 13}}{{stl 7}} sprawa nierozstrzygnięta, w której nie zapadły decyzje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustawa podatkowa pozostaje nadal kwestią otwartą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • otwarty — 1. Dyskusja, kwestia, sprawa (jest) otwarta «dyskusja, kwestia, sprawa (jest) jeszcze nierozstrzygnięta, nierozwiązana»: Sprawą otwartą pozostaje pytanie, w jaki sposób zwiększyć udział kobiet i młodzieży w rozwiązywaniu problemów środowiskowych …   Słownik frazeologiczny

  • otwarty — otwartyrci imiesł. bierny czas. otworzyć (p.) otwarty w użyciu przym. 1. «rozległy, obszerny, niczym nie okolony» Otwarte pola, równiny, stepy. Otwarty widok. ∆ Otwarty samochód, powóz itp. «samochód, powóz itp. bez dachu, odkryty, lub z… …   Słownik języka polskiego

  • głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • kwestia — ż I, DCMs. kwestiatii; lm D. kwestiatii (kwestiatyj) 1. «sprawa wymagająca rozstrzygnięcia, załatwienia; zagadnienie, problem» Kwestia drażliwa, paląca, zawiła, skomplikowana. Kwestia delikatnej natury. Zbadać, wyjaśnić, podjąć jakąś kwestię.… …   Słownik języka polskiego

  • gra — ż IV, CMs. grze; lm D. gier 1. «zabawa towarzyska prowadzona według pewnych zasad, niekiedy połączona z hazardem, granie; w sporcie: rozgrywka prowadzona między zawodnikami lub zespołami według zasad określonych regulaminem danej dyscypliny;… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»